Ana içeriğe atla

Takriben, 1950’li yıllara ait olduğunu düşündüğümüz eski bir mahalle fotoğrafı! Bu fotoğraf, aslında bir fotoğraftan daha öte bir mana içeriyor. Manzarası, zaman ve mekân derinliği ile bugün, büyük bir çoğunluğun yabancısı olduğu bir dünyanın anatomisini gözler önüne seriyor. Şimdiki çocuklara, “işte bizim çocukluğumuzun geçtiği mahalle işte bizim çocukluğumuz” diye göstersek, ne tepki alacağımızı çok merak ediyorum. Hacı Zahit Mahallesi’nin, Yeşil Camii Minaresi yönünden aşağıya doğru bakıldığında, tanıdık evler var sanki. Aşinası olduğumuz yüzler, suretler ve gölgeler. Sokağımızın hüzünlü duruşu, asaleti ile her biri kendi evimizmiş gibi benimsediğimiz, sağda Yöroğulları, solda Karaöncel ile Abdi Ayıkmaz ve tam karşıda ise Deli Fado’nun evi… Tahminimiz, düşüncemiz, tespitimiz bu yönde; semt olarak Hacı Zahit Mahallesi olduğunu düşünüyoruz. Fotoğrafın tam ortasındaki modern giyimli kişilerden (tahminen hanımefendi olanı) birisi (Göllbilge-Kösaal) ailesine mensup… Büyük bir ihtimalle Sivas dışından geldikleri belli ve yine büyük bir ihtimalle de bir aile ziyareti. İçinden sayfalar dolusu yazı çıkabilecek bu fotoğraftan çok etkilendiğimi belirtmek isterim. Gerek sokağın sadeliği ile toprak yolu, kerpiçten yapılmış tek katlı ve bahçeli bu evlerin sıcaklığı şimdiki çok katlı modern binalarda yok maalesef. Ama en çok yüreğimi burkan, kadın ve çocukların meraklı bakışları. Sanki ilk kez gördükleri bu manzara karşısında, başka bir dünyadan geldiğini düşündükleri bu iki kişiyi şaşkınlıkla süzüyorlar. Zamanına göre son derece şık giyimli gösterişli ve başı açık bir hanımefendinin, olağanüstü bir şekilde dikkat ve ilgi çektiği çok belli… Siyah İspanyol paça pantolonu, şık ceketi ve geniş yakalı gömleği ile bu sokağa ne kadar da yabancı! Fotoğrafın sağ kısmındaki siyah bürüklü hanımefendiler, soldaki günlük kıyafeti ile mahalle sakinlerinin dikkat çeken gıpta ile karışık meraklı bakışları, çocuklar ise adeta bir tören geçişini, bir fener alayını izler mahiyette… Bir mahalle sokağının, Elli yıl öncesine ait siyah beyaz bir fotoğrafla çarpıcı özeti… Ne olursa olsun, Hacı Zahit Mahallesi… Yani, bizim Mahallemiz. Zengini, fakiri, düşkünü, yoksulu ile her biri birer ahlak abidesi olan, erdem ve feraset sahibi insanların yaşadığı muhit… Kalplerinin güzelliği, sevgisi ve merhameti ile her zaman örnek olmuşlardır ve biz de bu mahallenin birer evladı olarak mahallemizi de insanlarımızı da çok seviyoruz. Ahmet Caniklioğlu hocamızın yazısıdır.


via Sivas Herfene http://bit.ly/2fUkNE6

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hayriye Karayurt Bir eğitim neferi . Kendisi 40 yıl Sivasımız da ilkokul öğretmenliği yapmış nice çocuklar yetiştirmiştir. Cumhuriyet ilkokulunda çalıştığı zamanlar 1971 yılında yılın öğretmeni seçilmiş başarılı bir eğitimci . Şu an kendisi halen memleketi olan Sivas’ta yaşamını sürdürüyor. Değerli hocamıza sağlıklı ömürler dileriz.

via Sivas Herfene https://bit.ly/45TwjGs
via Sivas Herfene http://bit.ly/2t7LRF9

Pamukpınar öğretmen okulu Tarihçe Pamukpınar Köy Enstitüsü, Sivas-Tokat karayolu üzerinde Yıldızeli’nin 5 km kuzeyinde 1941 yılında kuruldu. Pamukpınar adının nereden geldiğinin iki ayrı söylencesi var: 1. hoş içimli kaynak suyundan geliyor. 2. yerleşke bölgesinde yüzeyden akan kireçli pınar suyu aktığı yerleri beyaza dönüştürdüğünden Pamukpınar adı kalıcılaşıyor. Kısacası Pamukpınar ismi bir sudan geliyor. Pamukpınar topraklarının istimlak işleri 1938 yılında yapıldı. 700 dönümlük arazi üzerinde 1941 yılında faaliyete geçti. Okulun yerleşme ve spor alanları hariç 400 dönüm ekilip, işlenebilir arazisi vardır. Akçadağ Köy Enstitüsü’nde okuyan Sivas, Tokat ve Erzincan’lı öğrenciler (efsane öğretmenimiz Ömer Yurdagül’ün rehberliğinde) getirilerek 2. ve 3. sınıflar oluşturuldu. Adı geçen illerin köylerinden, ilkokulu bitiren öğrenciler alınarak 1. sınıflar oluşturuldu. Başta okul müdürü Ethem Salmangil, bir müdür yardımcısı, üç öğretmen ve yüz seksen öğrenci ile eğitim-öğretime başlandı. Henüz derslik, yemekhane, yatakhane ve lojman binaları yokken; öğrenciler Yıldızeli’ndeki Cumhuriyet İlkokulu’nun zemin katında yatıyor, yemeklerini de orada yiyorlardı.. Havaların iyi olduğu günlerde Pamukpınar’a gidilerek temeller kazılıyor, tuğlalar hazırlanıyor, binaların yapımında öğrencilerin de beden gücünden yararlanılıyordu. 1942 yılından itibaren normal eğitim-öğretimin yanı sıra eğitmenler de yetiştirilmeye başlandı. Askerliğini yapmış, okuma yazma bilen erkekler alınarak, Nisan ayı ie Ekim ayı arasında kurslarda yetiştirilip, köylere Eğitmen olarak gönderiliyorlardı. Yetişkin bu insanlardan binaların yapım ve bakımlarında da yararlanıldı. Bu Eğitmenler’in kırsal bölgelerin eğitim ve kalkınmalarına büyük katkıları olmuştur. Eğitmen yetiştirilmesine 1948 yılına kadar devam edildi. Okulun kuruluşundan itibaren Döner Sermaye teşekkül ettirildi. Arazinin yarısı ekilip, biçilirken diğer yarısı nadasa bırakılıyordu. Örnek verirsek; 1964-1965 Ekim’i sonunda 8 ton arpa, 9 ton yulaf, 10 ton buğday, 2 ton saman, 3 ton ot, 1 ton yonca üretildi. Ayrıca büyükbaş hayvanlar ve kümes hayvanları da yetiştirilerek, bunların etinden, sütünden yararlanılıyordu. Yine küçük bir orman haline getirilen Pamukpınar arazisinde çam, söğüt, kavak, elma, erik, akasya, meşe vs. ağaçlar yetiştirilmiştir. Ayrıca yaz aylarında okulun büyük sınıf öğrencileri dönüşümlü olarak okula çağırılarak tarım işlerinde çalıştırıldı. Köy enstitüleri 1952 yılında zamanın yöneticileri tarafından kapatıldı. 1952 yılından itibaren 6 yıla çıkarılarak PAMUKPINAR YATILI ERKEK ÖĞRETMEN OKULU olarak eğitim öğretimini sürdürdü. 1976 yılından itibaren, ÖĞRETMEN LİSESİ’ne dönüştürüldü. 1988 yılına gelindiğinde; öğretmen lisesinin içinde bir de GÜREŞ OKULU açılarak; 1990 yılına kadar çift okullu Eğitim Öğretim sürdürüldü. 1990 yılından 1997 yılına kadar PAMUKPINAR ANADOLU ÖĞRETMEN LİSESİ adiyla faaliyetine devam etti. 1997 yılından itibaren, YATILI İLKÖĞRETİM BÖLGE OKULU’na (YİBO) dönüştürüldü. 2014 yılından beri ise YATILI BÖLGE ORTAOKULU statüsünde Eğitim ve Öğretim’e hizmet veriyor. Pamukpınar 4000′e yakın öğretmen yetiştirerek yurdun her tarafına göndermiştir. Yurdumuzun her tarafında Pamukpınar’dan yetişmiş hemen her meslekten insana rastlamak mümkündür. PAMUKPINAR’DAN YETİŞENLER Cahit Külebi Şair Sabri Özer Şair ve Yazar Mahmut Özdermir Bakan Nihat Canpolat Vali Amir Çiçek Vali Halil İbrahim Akça Büyükelçi Mehmet Çağlar Genel Müdür Necati Yalçın Prof. Dr. Hüsnü Aydoğdu Müzisyen Dursun Çiçek Albay Dr. – Mv. Şeref Eroğlu Güreşçi (Dünya Şampiyonu) Hakkı Bulut Sanatçı Mehmet Güler Yazar Hasan Göztepe Yazar Ali Doğan Halk Ozanı Tevfik Karakaya Profesör Niyazi Ünsal Eski Erzincan Senatörü Emin Özdemir Yazar Mehmet Ceylan Profesör Dr. Kadim Ceylan Profesör Dr. Ahmet Erbil Fizik Prof. Dr. Amerika (NASA) Orhan Çakırer Prof. Dr. Ali Bozkurt TÖB-DER Genel başkanı Abbas Cılga Şair- Yazar Hazım Zeyrek Şair- Yazar Mehmet Adem Solak Şair- Yazar

via Sivas Herfene http://bit.ly/2s3MhyS