KÖYÜMÜN İNSALARI -5 BABAM.. Biz babamıza "EFE" derdik.Sebebini bilmiyorum ben geldiğimde herkes Efe diyordu ben de dedim. Babamın sağlıklı günlerini çok az biliyorum.Beni çok severmiş.O nedenle harmana, tarlaya giderken hep beni yanına alırdı.Belkide ömrünün kısalığını hissederek benimle vakit geçirmeyi düşünmüştür. Doğduğumu tarladan gelirken öğrenmiş.Ablam koşmuş önlerine beni müjdelemiş.Çok mutlu olmuş..Ben 5.çocuk olarak aileye katılmışım.Toplam: 7...4 erkek 3 kız. Babamla sık sık okul inşaatına giderdik.Köye ilkokul yapılıyordu.Inşaatta bir amele gibi çalışır,zaman zaman orada çalışanlara yemek götürürdü.Annemin; - Bu köyde yalnız sen mi varsın başkakarı da çalışsın. Eleştirilerine: - Garı senin 7 çocuğun var hepsi orada okuyacak.Derdi. Ne yazık ki ömrü vefa etmedi, okulun açılışını, bizim okula gidişimizi göremedi... Babam artık hastaydı. Odada bir yer yatağı yapılmıştı.Üstünde hala hafızamda canlı olan, büyük güllü kırmızı beyaz bir yorgan vardı.Artık birlikte tarlaya,harmana gidemiyorduk.Yanıbaşından hiç ayrılmıyordum,çoğunlukla elimi tutardı. Ben elini yüzüme sürer; - Efe, hastalığın hala geçmedi mi.? hadi kalk harmana gidelim ,okula gidelim derdim.O beni teskin etmeye çalışır; Tamam oğlum az kaldı iyileşeyim kalkacağım.Derdi.. Gerçekten de az kalmıştı... Babamın hastalığına YELPİK diyorlardı yani Nefes Darlığı. Köyde insanlar hastalanınca doktora moktora gidilmezdi.Hasta iyileşirse "Allah kurtardı",ölürse ; " Eceli gelmiş" denirdi.Babam da doktora gitmemişti. Eceli gelmişti. Evimizin önünde koca bir ateş yaktılar.Üzerine büyük bir kazanda su koydular.Babamı uzun bir tahtanın üzerine yatırıp yıkadılar.Gözlerimden sicim gibi yaşlar akıyordu.içimden sessiz sessiz : -Hani kalkacaktın okula, tarlaya harmana gidecektik..! Akşam olunca tüm köylü evlerine gittiler. Gaz lambasının alaca karanlığında annemin etrafında toplanmış,ona dokunmak ve onun varlığının güvencesini hissetmek istiyorduk.Babam olmadan geçirdiğimiz bu ilk gündü. Biz annemizi o gece tanıdık. Babamın okadar emek verdiği okul nihayet açılmıştı.Ben ve iki Abim okula başladık .Ablamın ve en büyük Abimin okul yaşı geçmişti.İki kız kardeşim ise henüz okul çağında değillerdi.. Babamın öngördüğü; - Garı bu okulda senin çocukların okuyacak ..Sözü zaman içinde gerçekleşti.Biz " ÇOBAN MEMMET" in çocuları,okullar okuduk herbirimiz hayatımızı kurtardık. Sen mezarında rahat uyu biz senin çocuların olarak senin gösterdiğin hedeflere ulaştık. Sen bizim sevgilimizdin Allahın da sevgilisi ol.. Niyazi Manav ağabeyin yazısıdır .