BABAMIN LEYLAKLARI Leylakları görünce aklıma direk babam gelir . Babam emekli olduktan sonra ki yaklaşık otuz yılı bahçemizde geçmiştir . Çiçek ,ağaç , tamirat işleri ile uğraşır üstü başı toz toprak içinde eve döner anamın gazabından da nasibini alırdı. Tavşan Bayırındaki evimizin Kadirin Bostanından taraf girişli bir bahçesi vardı. Babam ilk önceleri bahçemizi çeşitli çiçekler ile güzelleştirmişti. Güller ,kadife çiçekleri, zambaklar . Yıllar geçtikçe bu çeşitlilik tek bir ağaca dönüşüverdi. Ama ne dönüşme, koca bahçenin her tarafı sıra sıra leylak ile doldu . Soramadım, baba neden leylak diye . Leylakların baharda kendini göstermesiyle bahçe mora dönüşür kokusu insanı mest ederdi . Leylaklar baharda açar açmaz babam komşuları da ihmal etmez herkese dağıtırdı . Tabi leylaklar çiçek verdiği sürece evimizden de eksik olmaz bütün ev mis gibi kokardı . Babam ölünce bahçenin yavaş yavaş duvarları yıkıldı. Yedi sekiz senede bahçeyi koruyacak bir kaş dahi kalmadı . Yerle bir oldu dersek yalan olmaz . Ayakta kalan üretmeye devam eden bir tek leylaklar kalmıştı . Bahçenin son yıllarında leylaklar bakımsızdı ama kendi kendine gelişti,yetişti , iyice çoğaldı. Babamı unutturmak istemiyordu sanki . Üç yıl önce belediye evimizi ve bahçemizi yıkınca leylaklarda bu yıkımdan nasibini aldı kepçe söküp söküp attı leylakları. Babam yirmi bir yıl önce bugün aramızdan ayrıldı. Bahçesinde ki leylaklarıda yok artık. Tam zamanıydı bugün dalından leylak kopartıp babamın mezarına koymanın . Not:Fotoğraftaki leylaklar bahçemizden ve babam leylakları önünde.