Ana içeriğe atla

Sivas’ta Bizanslı, Selçuklu, Osmanlı Devri, Çadır kurdu, keven söktü Sivas’ta. Çoğunluk-azınlık, kabayla sivri, Hayat sürdü, kağnı çekti Sivas’ta. Tarihi devirdik, sayfalar açtık, Köprüler kurdular, üstünden geçtik, Cumhuriyet adlı rejimi seçtik, Anayasa ocak yaktı Sivas’ta. Ferfana, gelenek, imece, töre Madımak, Üçayak oynardı yöre, Halay çeker idik, iz süre süre, Çok şey öldü, göçü çekti Sivas’ta. Cirit oynanırdı, yarışırdı at, Düğünde “Tey tey” yükselir kat kat, Davula zurnaya biraz bahşiş at, Güzel çoktu, niza yoktu Sivas’ta. Rençperler harmanda ayran içtiler, Gençler, Ramazan’da ekin biçtiler, Kışın, önümüzde çığır açtılar Pek çok kabadayı çıktı Sivas’ta. Kültürü, folkloru, türküsü, sazı, Güçlü âşıkları, atıştı bazı, Sekili odalar, çözerdi buzu, Sıcak vurdu, terler aktı Sivas’ta. Küçükler, büyüğe sevgi beslerdi, Komşular, iftara fakir seslerdi, Herkes birbirini kırmaz, süslerdi, Ahali yan yana tekti Sivas’ta. Bölücüler, halka nifak soktular, Temiz insanlara, kurşun sıktılar, Birlik isteyene karşı çıktılar, Her kökten kimseler yekti Sivas’ta. Bayramdan bir evvel, arefe günü, Memmecim gıliği, çocuk düğünü, Cazip yönleriyle anlattım dünü, Atalar, muhabbet ekti Sivas’ta. Camiler, kümbetler, hamamlar, hanlar Müzeler, dopdolu kılıçlar kınlar, Minarede ezan okuyan canlar, Ağıt düzdü, türkü yaktı Sivas’ta. Köylü köyde mera sürdü, döğüştü, Partizanlar partizanla boğuştu, Eskiye nazaran çok şey değişti, Aydınlar canından bıktı Sivas’ta. Şiveler, lehçeler girmiş iç içe, Pazar kurmuş sergi sermiş iç içe, Dünya var olalı durmuş iç içe Nice cahil beylik çöktü Sivas’ta. Ustalar ördüler, kerpiçten duvar, Emzikli avratlar, yaydılar davar, Tek-tük küheylan da gemini gever, Zaman sikkeleri söktü Sivas’ta. Kaldı’nın yerinde, Yüksekokul var, Hukuk, tıp tahsili yapan akıl var, Fenle edebiyat misli nakil var, Eğitim bayrağı çekti Sivas’ta. Dikimevi vardı, hani ya nerde? Ufak atölyeler ilaç mı derde? Fabrika yok, fakir çilede darda, Ahali boynunu büktü Sivas’ta. Teknik ilerledi, derler ve lâkin İşçiler iş ister, aç kalan sakin, Huzura hasretiz, felç tuttu sükûn, Mutfaklarda, şimşek çaktı Sivas’ta. Otobüs durağı taksi durağı, Minibüsler taşır, orta direği, Bütün kimselerin yanar yüreği, Geçim develeri ıktı Sivas’ta. Parayı kazanan tez elden göçtü, Yatırım yapmaktan çekindi kaçtı, İyi meziyetler diplere geçti, Tacirler mezara soktu Sivas’ta. Kışları gayet sert, yazları ılık, Rüzgârlar çarçabuk değişir kılık, Gençler evlenemez, kızları kalık, Bekâr kaldı, papuç çaktı Sivas’ta. Altını üstünü takip et ara, İnsanım diyorsan herkese yara, Bu SEFİL SELİMÎ etmez beş para, Acım dinmez sevgi vakti Sivas’ta" AŞIK SEFİL SELİMİ #Sivas #SultanŞehir #Sivaslı #SivasHerfene #Nostaljia #Nostalji #Cayyurt #TavsanBayırı #Bengiler


via Sivas Herfene http://bit.ly/2HlLuwi

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hayriye Karayurt Bir eğitim neferi . Kendisi 40 yıl Sivasımız da ilkokul öğretmenliği yapmış nice çocuklar yetiştirmiştir. Cumhuriyet ilkokulunda çalıştığı zamanlar 1971 yılında yılın öğretmeni seçilmiş başarılı bir eğitimci . Şu an kendisi halen memleketi olan Sivas’ta yaşamını sürdürüyor. Değerli hocamıza sağlıklı ömürler dileriz.

via Sivas Herfene https://bit.ly/45TwjGs
via Sivas Herfene http://bit.ly/2t7LRF9

Pamukpınar öğretmen okulu Tarihçe Pamukpınar Köy Enstitüsü, Sivas-Tokat karayolu üzerinde Yıldızeli’nin 5 km kuzeyinde 1941 yılında kuruldu. Pamukpınar adının nereden geldiğinin iki ayrı söylencesi var: 1. hoş içimli kaynak suyundan geliyor. 2. yerleşke bölgesinde yüzeyden akan kireçli pınar suyu aktığı yerleri beyaza dönüştürdüğünden Pamukpınar adı kalıcılaşıyor. Kısacası Pamukpınar ismi bir sudan geliyor. Pamukpınar topraklarının istimlak işleri 1938 yılında yapıldı. 700 dönümlük arazi üzerinde 1941 yılında faaliyete geçti. Okulun yerleşme ve spor alanları hariç 400 dönüm ekilip, işlenebilir arazisi vardır. Akçadağ Köy Enstitüsü’nde okuyan Sivas, Tokat ve Erzincan’lı öğrenciler (efsane öğretmenimiz Ömer Yurdagül’ün rehberliğinde) getirilerek 2. ve 3. sınıflar oluşturuldu. Adı geçen illerin köylerinden, ilkokulu bitiren öğrenciler alınarak 1. sınıflar oluşturuldu. Başta okul müdürü Ethem Salmangil, bir müdür yardımcısı, üç öğretmen ve yüz seksen öğrenci ile eğitim-öğretime başlandı. Henüz derslik, yemekhane, yatakhane ve lojman binaları yokken; öğrenciler Yıldızeli’ndeki Cumhuriyet İlkokulu’nun zemin katında yatıyor, yemeklerini de orada yiyorlardı.. Havaların iyi olduğu günlerde Pamukpınar’a gidilerek temeller kazılıyor, tuğlalar hazırlanıyor, binaların yapımında öğrencilerin de beden gücünden yararlanılıyordu. 1942 yılından itibaren normal eğitim-öğretimin yanı sıra eğitmenler de yetiştirilmeye başlandı. Askerliğini yapmış, okuma yazma bilen erkekler alınarak, Nisan ayı ie Ekim ayı arasında kurslarda yetiştirilip, köylere Eğitmen olarak gönderiliyorlardı. Yetişkin bu insanlardan binaların yapım ve bakımlarında da yararlanıldı. Bu Eğitmenler’in kırsal bölgelerin eğitim ve kalkınmalarına büyük katkıları olmuştur. Eğitmen yetiştirilmesine 1948 yılına kadar devam edildi. Okulun kuruluşundan itibaren Döner Sermaye teşekkül ettirildi. Arazinin yarısı ekilip, biçilirken diğer yarısı nadasa bırakılıyordu. Örnek verirsek; 1964-1965 Ekim’i sonunda 8 ton arpa, 9 ton yulaf, 10 ton buğday, 2 ton saman, 3 ton ot, 1 ton yonca üretildi. Ayrıca büyükbaş hayvanlar ve kümes hayvanları da yetiştirilerek, bunların etinden, sütünden yararlanılıyordu. Yine küçük bir orman haline getirilen Pamukpınar arazisinde çam, söğüt, kavak, elma, erik, akasya, meşe vs. ağaçlar yetiştirilmiştir. Ayrıca yaz aylarında okulun büyük sınıf öğrencileri dönüşümlü olarak okula çağırılarak tarım işlerinde çalıştırıldı. Köy enstitüleri 1952 yılında zamanın yöneticileri tarafından kapatıldı. 1952 yılından itibaren 6 yıla çıkarılarak PAMUKPINAR YATILI ERKEK ÖĞRETMEN OKULU olarak eğitim öğretimini sürdürdü. 1976 yılından itibaren, ÖĞRETMEN LİSESİ’ne dönüştürüldü. 1988 yılına gelindiğinde; öğretmen lisesinin içinde bir de GÜREŞ OKULU açılarak; 1990 yılına kadar çift okullu Eğitim Öğretim sürdürüldü. 1990 yılından 1997 yılına kadar PAMUKPINAR ANADOLU ÖĞRETMEN LİSESİ adiyla faaliyetine devam etti. 1997 yılından itibaren, YATILI İLKÖĞRETİM BÖLGE OKULU’na (YİBO) dönüştürüldü. 2014 yılından beri ise YATILI BÖLGE ORTAOKULU statüsünde Eğitim ve Öğretim’e hizmet veriyor. Pamukpınar 4000′e yakın öğretmen yetiştirerek yurdun her tarafına göndermiştir. Yurdumuzun her tarafında Pamukpınar’dan yetişmiş hemen her meslekten insana rastlamak mümkündür. PAMUKPINAR’DAN YETİŞENLER Cahit Külebi Şair Sabri Özer Şair ve Yazar Mahmut Özdermir Bakan Nihat Canpolat Vali Amir Çiçek Vali Halil İbrahim Akça Büyükelçi Mehmet Çağlar Genel Müdür Necati Yalçın Prof. Dr. Hüsnü Aydoğdu Müzisyen Dursun Çiçek Albay Dr. – Mv. Şeref Eroğlu Güreşçi (Dünya Şampiyonu) Hakkı Bulut Sanatçı Mehmet Güler Yazar Hasan Göztepe Yazar Ali Doğan Halk Ozanı Tevfik Karakaya Profesör Niyazi Ünsal Eski Erzincan Senatörü Emin Özdemir Yazar Mehmet Ceylan Profesör Dr. Kadim Ceylan Profesör Dr. Ahmet Erbil Fizik Prof. Dr. Amerika (NASA) Orhan Çakırer Prof. Dr. Ali Bozkurt TÖB-DER Genel başkanı Abbas Cılga Şair- Yazar Hazım Zeyrek Şair- Yazar Mehmet Adem Solak Şair- Yazar

via Sivas Herfene http://bit.ly/2s3MhyS